Հաջորդ առավոտյան, երբ հայրիկը գնում էր իր զզվելի արհեստանոցը Մաթիլդան մոտեցավ կախիչի մոտ վերցրեց ձեռնափայտը և հանեց իր հայրիկի գլխարկը, բայց ոտքերի ծայրին էր կագնած։ Գլխարկը ժապավենով էր, փետուրով զարդարված և հայրիկի հպարտությունն էր։ Նրան թվում էր, որ ինքը սրտակեր է այդ գլխարկով։ Մաթիլդայի մյուս ձեռքին սոսինձ էր։ Նա սոսնձեց գլխարկի ծայրը և ձեռնափայտի օգնությամբ դրեց տեղը գլխարկը։ Նա արեց հաշվարկներ, և իմացավ, թե հայրիկը, երբ է դուրսգալի, որ սասինձը կպնի հայրիկի մազերին։ Պարոն Որդնտակը չտեսավ ոչ մի բան և դրեց գլխին և հասկցավ, երբ հասավ արհեստանոց։ Նա հասկացավ, որ հանել չի կարող։ Հրաշք սոսինձը շատ զորեղ է, այնքան, որ, եթե ուզենաս քաշես մաշկտ էլ կքաշի😂։ Պարոն Որդնտակը չէր ուզում, որ իր մաշկը պոկի ինչ-որ գլխարկ։ ԵՎ ամբողջ օրը գլխարկով էր ման գալիս։ Այսպիսով պարոն Որդնտակը չէր կարողանում հանել իր գլխարկը🤣🎃
Մաթիլդաենց տունը բավականին հարմար էր։ Եկրորդ հարկում ունեին երեք ննջարան, իսկ առաջին հարկում ճաշասենյակն էր և խոհանոցը։ Մաթիլդայի հայրիկը վաճառում էր օգտագոծված մեքենաներ, որոնք ինքն էր վերանորոգում։ Հայրիկը փայտամշակման գործարան էր գնում և այնտեղից վերցնում էր թեփ, որը գին չուներ, նրան տալիս էին անվճար։ Մի օր Մաթիլդան հարցրեց հայրիկին․
— Հայրի՛կ, ի՞նչու է քեզ թեփ պետք։
Հայրիկ — Դու չես հասկանա, որովհետև դմբոյի մեկնես։ Ես ավելի լավ է կասեմ Մայքին (Մաթիլդայի եղբայրն է), նա լավ կհասկանա։
Մարդիք այնքան են քշում մեքենաները, որ պատահում է, որ մեքենաները սկսում են դղ – դղկալ։ Նման մեքենանրը ես շատ ցածր գնով առնում այուհետև որպեսզի վաճառեմ օգտագործում եմ իմ ուղեղի հնարքը։ Ես մեքենայի յուղը խառնում եմ թեփի հետ և մեքենան չի դղ – դղկում։
Մայքլ — Հայրի՛կ, բա ինչքա՞ն կքշի մեքենան։
Հայրիկ – Կքշի մինչև հասնի մի հեռավոր տեղ։
Այդ ամենը լսեց Մաթիլդան և ապշեց։
Մաթիլդա — Հայրի՛կ, դու խարդախությունես անում դա ազնիվ չէ։
— Դու, երբ ես տեսել մարդ առանց խարդախության փող վաստակի, այն կողմ անցիր և մի խառնվիր, անպիտան աղջիկ, – բարկացավ հայրիկը։
— Դու չէս հասկանում հաճախորդները խաբելու համար են։
Այսպիսով Մաթիլդան շատ տխրեց, որ իր հայրիկը՝ պարոն Որդնտակը, նման ձեևով էր փող վաստակում։🥺
Տարիներ առաջ մի կույր էր ապրում: Բոլորը նրան ամեն ինչի լավագույնն էին տալիս, թե’ ուտելիքի, թե’ հագուստի և թե’ ամենալավ անկողինն ու սպիտակեղենը: Սակայն նա միշտ դժգոհ էր և գիշեր-ցերեկ բողոքում էր, որ իրեն վատ են վերաբերվում: Բոլորը ջուր էին խմում, իսկ կույրին կաթ էին տալիս, իրենք մի բաժակ բրինձ էին ուտում ու նրան՝ երեքը տալիս, կես բոքոն էին ուտում, նրան ՝ երկուսը տալիս, սակայն նա դարձյալ դժգոհ էր: մի օր էլ, խիստ զայրացած և հուսահատ, գառ են մորթում, խորովում, սկուտեղի վրա դնում ու մատուցում են կույրին: Նա հոտոտում է, փորձում է շոշափելով որոշել գառնուկի չափսերը, ապա սկսում է ուտել: Սակայն առաջին պատառը դեռ կուլ չտված, չի դիմանում և ասում է.
– Եթե սա իմ բաժինն է, բա ձե՞րը որքան կլինի:
Հարցեր և առաջադրանքներ
1․Դուրս գրիր անծանոթ բառերը։ Հուսահատ – հույսը կտրել։ սկուտեղ – բոլորաձև կամ երկարավուն մեծ ու խոր աման՝ ուտելիք մատուցելու համար։
2.Տեքստից դուրս գրել բոլոր այն բառերը որոնց հնչյուների և տառերի քանակը չեն համապատասխանում։
3. Ի՞նչ սովորեցրեց քեզ այս առակը: Քո կարծիքով, ո՞րն է այս առակի հիմնական ասելիքը: Այդ առակը ինձ սովորեցրեց, որ պետք չէ դժգոհել, եթե քեզ հյուրասիրում են։ Պետք է լինել շնորհակալ։
По лесной дороге шёл паучок и нёс на спине мешок из паутины. Он шёл и день, и ночь, и ещё день. Вдруг он увидел маленькую лошадку.
– Куда ты идёшь? – спросила лошадка.
– В город.
– До города далеко. Тебе помочь? – спросила лошадка.
– Помоги, – сказал паучок и сел на лошадку со своим мешком.
– Что у тебя в мешке? – спросила лошадка.
– Потом увидишь, – ответил паучок и сразу же заснул от усталости.
Лошадка поскакала по дороге. В лесу стало быстро темнеть. Лошадка остановилась. Вдруг подъехал грузовик.
– Что вы тут делаете? – спросил грузовик.
– Едем в город. Но я очень спешу, а лошадка устала, – ответил паучок.
– Садитесь ко мне в кузов, – сказал грузовик.
Грузовик поехал по дороге. И конечно же, он спросил, почему они спешат.
– Паучок, – сказала лошадка, – везёт в своём мешке что-то очень важное. Они проехали поле. Потом машина с лошадкой и паучком въехала в город. Она остановилась на большой площади. Там было много людей. Все они спешили на работу.
– Посмотрите, что я привёз! – крикнул паучок.
Он развязал свой мешок. Из мешка вылетели жёлтые листики. И сразу все поняли – наступила золотая осень.
Послетекстовые задания:
Кто шёл по лесной дороге? – паучок
Что нёс паучок? – паучок нёс на спине мешок из паутины
Кого он увидел? – он увидел маленькую лошадку
Кто поскакал по дороге? – лошадка
Почему лошадка остановилась? – потому что, она увидела грузовик
О чём спросил грузовик паучка? – Что вы тут делаете?
Где остановилась машина с лошадкой и паучком? – На большой площади
Что крикнул паучок? – Посмотрите, что я привёз!
Что привёз он в город? – Жёлтые листья
Какое время года наступило? – Наступила золотая осень
Մեծությամբ 2-րդ աշխարհամասն է: Նրա ազգաբնակչությունը կազմում են հարյուրավոր բնիկ ցեղեր՝ իրենց բազմազան մշակույթներով։ Աֆրիկան ամենատաք մայրցամաքն է, որտեղ 53 պետություն կա։ Այստեղ է գտնվում աշխարհի ամենամեծ անապատը՝ Սահարան։
Աֆրիկյան սավաննաներում բնակվում են ռնգեղջյուր, ընձուղտ, զեբր ու բորենի, կենդանիների արքան՝առյուծը և ցամաքային ամենախոշոր կենդանին՝ աֆրիկյան փիղը: Հասարակածային խոնավ անտառներում’ ջունգլիներում հազարավոր կենդանիներ ու թռչուններ կան: Գետերում ու լճերում պատսպարված են կոկորդիլոսներն ու գետաձիերը:
Այս մայրցամաքը Աֆրիկա են անվանել հին հռոմեացիները՝ տեղաբնիկ «աֆարիկ» ցեղի անունով: Ըստ զբաղեցրած տարածքի՝ Աֆրիկան երկրագնդի երկրորդ մայրցամաքն է՝ Եվրասիայից հետո: Դեռևս մեր թվականությունից շատ դարեր առաջ Աֆրիկայի հյուսիսային ափերն են այցելել փյունիկեցիները, հին հռոմեացիները, հին հույները: Ոսկի, փղոսկր և թանկարժեք փայտանյութ հայթայթելու համար եգիպտական փարավոնները արշավախմբեր են ուղարկել դեպի Նեղոս գետի վերին հոսանքները:
Զարմանալիփաստեր
Սահարան աշխարհի ամենամեծ անապատն է:
Նեղոսն աշխարհում երկրորդ ամենաերկար գետն է:
Այստեղ է գտնվել աշխարհի ամենամեծ ադամանդը:
Նեղոսյան կոկորդիլոսն աշխարհում ամենամեծն է:
Աշխարհի ամենամեծ գորտը Կամերունում է: Այն կարող է հասնել մինչև տնային կատվի չափերի և կոչվում է գողիաթ:
Շվի , հայկական ազգային նվագարան։ Անվանումը ծագում է «շվվոց» բառի արմատից։ Շվին հնագույն հայկական նվագարաններից մեկն է և հայտնի է անհիշելի ժամանակներից։ Շվին ըստ կառուցվածքի լինում է երկու տեսակի՝ քանդվող և ամբողջական։ Ի տարբերություն ամբողջական շվիի քանդվող շվին ունի ինտոնացիան փոփոխելու հնարավորություն։ Նվագարանի դիապազոնը սկսում է առաջին օգտավայի C/C# (կախված գործիքից) նոտայից և ձգվում է մինչև երրորդ օկտավայի G/A (կախված գործիքից)։
պկու Պկու, եղեգից շինված նվագարան, նման է հայկական երաժշտական գործիք շվիին։ Ըստ որոշ աղբյուրների, պկուն առաջին անգամ ի հայտ է եկել 5-րդ դարում։ Բաղկացած է լեզվակից, եղջյուրից, փողից, հիմնականում եղեգնյա մունդշտուկի փոխարեն օգտագործվում էր բարակ եղեգը լեզվակային կտրվածքով։ Ունի 5-7 անցք առանց հակառակ կողմի անցքի։ Այժմ, պկուն ունի 4 տարատեսակ, որոնք մեկը մյուսի հնչերանգային շարունակությունն են կազմում։ Պկուի ձայնածավալը մեծ է, մեծ օկտավայի մի-ից մինչև երկրորդ օկտավայի սոլ-ը։
բլուլ – բլուլ – Բլուլ, հայկական, փողային գործիք։ Լինում է մի քանի տեսակ։Սնամեջ բաց սրնգի տարատեսակներից է. ունի 8 նվագահան անցք (7-ը երեսի կողմում են, մեկը՝ հակառակ)։ Նվագում են ֆլեյտայի պես շրթերին հպած։ Բլուլը պատրաստում են նաև եղեգնից, սնամեջ ծառի մատնաչափ հաստություն ունեցող ճյուղերից։ Գործածվում է Հայաստանի մի շարք գավառներում / Ապարան, Նոր Բայազետ, Բուլանըխ, Վասպուրական, Արագածոտն և այլն/ հնչյունաշարը դիատոնիկ է, տեմբրը մեղմ, թավշյա։ Կոմիտասը բլուլի հետ է նույնացնում սրինգը, որը ունի 50 սմ երկարություն և 2-2,5 սմ հաստություն։ Բլուլը հատկապես տարածված է Հայաստանում։ Հայկական, փողային այս գործիքը հիմնականում նվագում են հովիվները։
շվի – Շվի , հայկական ազգային նվագարան։ Անվանումը ծագում է «շվվոց» բառի արմատից։ Շվին հնագույն հայկական նվագարաններից մեկն է և հայտնի է անհիշելի ժամանակներից։ Շվին ըստ կառուցվածքի լինում է երկու տեսակի՝ քանդվող և ամբողջական։ Ի տարբերություն ամբողջական շվիի քանդվող շվին ունի ինտոնացիան փոփոխելու հնարավորություն։ Նվագարանի դիապազոնը սկսում է առաջին օգտավայի C/C# (կախված գործիքից) նոտայից և ձգվում է մինչև երրորդ օկտավայի G/A (կախված գործիքից)։ Շվին ունենում է տարբեր լարվածքներ, բայց ամենատարածված լարվածքը C-ն է։
լարային գործիքնոր
քանոն – աղելարային կսմիթային նվագարան, իրանը՝ 30-90 սմ, սեղանաձև, իրար ամրացված առանձին փայտերից, որի վրայի դեկան երկու երրորդով լորենու կամ եղևնու փայտից է, մեկ երրորդով՝ թաղանթապատ, թաղանթը փուչիկից (եզան լավ մշակված, այծի, ոչխարի կամ գառան կաշվից)։ Ունի 24-26 եռակի լարեր, հիմնականում աղիքից։ Նվագում են մատներին հագցրած մատնոցի մեջ դրած կնտնտոցով (հարիչով)։
թառ –
Թառը անառարկելիորեն ունի պարսկական ծագում, բայց ուրիշ շատ նվագարանների նման, հին ժամանակներից տարածված է եղել նույն տարածաշրջանի տարբեր ժողովուրդների մոտ։
Դարերի ընթացքում առաջացել են թառի երկու տարբերակ՝ «պարսկական թառ» վեցլարանի և «կովկասեան թառ» տասնմեկլարանի։
Ժամանակակից «պարսկական թառ»ի ստեղծողը եղել է հայտնի նվագարանագործ, հայազգի վարպետ Յահյա Խանը (1876 – 1932), Սպահան քաղաքից, որ իրավամբ կարող ենք անվանել «պարսկական թառի հայր»։ Նա բարեփոխեց հին թառի արձագանգարանի ձևը և՛ տեխնիկապես, և՛ գեղարվեստականորեն, ինչը հանգեցրեց արձագանգարանի ավելի գեղեցիկ ձևի և առավել հաճելի ձայնի։ Նա իր թառերը ստորագրում էր «Յահյա» անունով, և այդ պատճառով մարդկանցմեջ նա հայտնի է որպես «Յահյա խան» (یحیی ﺨﺎﻦ)։ Նրա իսկական անունն էր Հովաննես Աբգարյան (Յովհաննէս Աբգարեան)։ Իրանցի երաժիշտների համար լավ թառը միշտ համեմատվում է Յահյայի թառերի հետ։
քամանչա – Քամանչա (հինպարսկերենում kamānča, որը ծագել է kamān (աղեղ, կնտկնտոց) բառից), լարային-աղեղնավոր նվագարան, որը տարածված է Մերձավոր Արևելքի երկրներում՝ որոշ տեղական առանձնահատկություններով։ Տարածված է Հայաստանում, Իրանում, Վրաստանում, Ադրբեջանում, Հունաստանում, Դաղստանում և այլ երկրներում։ Քամանչան Արևելքում ավանդական երաժշտության համույթներում պարտադիր ընդգրկվող նվագարան է։ Սակայն գեղեցիկ, փափուկ տեմբրի և տեխնիկական բազմազան հնարավորությունների շնորհիվ այն գործածվում է նաև որպես մենանվագային գործիք։
Ամեն, ամեն ինչ ոսկեզօծվել է, Ոսկի են թվում տերև ու ճյուղ, Ուր որ նայում ես, դեղին բոցեր են, Դեղին հրդեհ է և դեղին ծուխ: Ջրվեժը, առուն, ծառը, ծտերը Աշնան քամուն են ծափահարում: Քամին է այս ծով գանձերի տերը, Այս ոսկու տերը՝ մեծահարուստ:
Հարցեր և առաջադրանքներ
Դուրս գրիր անծանոթ բառերը։
բոց – կրակ, ջերմ, տաք
Ինչպե՞ս ես հասկանում հետևյալ պատկերը. «Ջրվեժը, առուն, ծառը, ծտերը Աշնան քամուն են ծափահարում»: Աշնանը ուժեղ քամու ժամանակ թվում է, թե բոլորը ծափահարում են ամեն մեկը իր ձևով։
Ո՞ր պատկերն է քեզ ավելի շատ դուր գալիս: Պատասխանդ հիմնավորի՛ր:
Ամեն, ամեն ինչ ոսկեզօծվել է, Ոսկի են թվում տերև ու ճյուղ, Ուր որ նայում ես, դեղին բոցեր են, Դեղին հրդեհ է և դեղին ծուխ: Ես հավանեցի այս մասը, որովհետև շատ գեղեցիկ համեմատվում է կրակը և ոսկեգույն տերևները։
Ինչո՞վ է աչքի ընկնում բանաստեղծությունը՝ գույնո՞վ, ձայնո՞վ, թե՞ շարժումով: Դո՛ւրս գրիր այն տողերը, որտեղ «գույն» կա:
Ամեն, ամեն ինչ ոսկեզօծվել է, Ոսկի են թվում տերև ու ճյուղ, Ուր որ նայում ես, դեղին բոցեր են, Դեղին հրդեհ է և դեղին ծուխ:
Պատմի՛ր բանաստեղծությունը:
Նկարի՛ր բանաստեղծությունը, ձայնագրի՛ր և ֆիլմ պատրաստի՛ր: